ၾဆာဘရိ
Saturday, July 23, 2016
ေစတနာရွင္: ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ လမ္းစဥ္ ဆက္လက္ရွင္သန္ေရး
ေစတနာရွင္: ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ လမ္းစဥ္ ဆက္လက္ရွင္သန္ေရး: ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ လမ္းစဥ္ ဆက္လက္ရွင္သန္ေရး လုပ္ငန္းတစ္ခုကို တိုးတက္ေအာင္ျမင္ရန္ ဆိုသည္မွာလြယ္ကူေသာအရာမဟုတ္ပါ။ မိမိတို႕ထုတ္လုပ္ေရာင္...
Thursday, July 21, 2016
က်ေနာ္ နဲ႔ ႏုိင္ငံေရး ခရီး
၂၁ရာစု ပင္လုံညီလာခံ တကယ္ျဖစ္လာ မလား ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းဟာ ေမးသင့္တဲ့ေမးခြန္းလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။
ညီလာခံလုပ္တယ္ဆုိတာ အေျဖတစ္ခု ေတာ့ ရမွာေတာ့ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီညီလာခံဟာ မိမိအတၱကုိ ေရွ႔
တန္းတင္မဲ့ အာဏာရူး ဘုရင္ အိပ္မက္ မက္ေနတဲ့ လက္နက္ကုိင္ေတြအတြက္ေတာ့ ေမ်ွာ္လင့္ထားသလုိ
ျဖစ္ႏုိင္စရာ အေၾကာင္းေတာ့ မရွိပါဘူး။ ဒုိင္ခံေဆြးေႏြးသူဟာ အတၱကုိ ေရွ႕တန္းတင္မဲ့ သူမဟုတ္လုိ႕ပါပဲ။
တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္ ေတြ အစည္းေ၀းေတြ လုပ္လာေလေလ လူထုကုိ ေပၚေပၚတင္တင္ ဆပ္ေၾကး
ေကာက္ လူထုကုိ ဒုကၡေပး ဖုိ႔သာ မ်ားတာကုိေတြ႔ရပါတယ္။ သူတုိ႔ အစည္းေ၀းေတြဟာ ကေလးဆန္
လူထု ဒုကၡေပး အေျဖသာ ထြက္စၿမဲ ထြက္ေနပါေတာ့တယ္။ လူထုသေဘာထားမွန္ ျဖစ္ဖုိ႔ ဆုိတာ လက္နက္
ကုိင္သမားေတြ သေဘာေတြနဲ႔ သာလုပ္ေနလုိ႔ ကေတာ့ မိမိဘ၀ တစ္ခုတည္း လုံၿခဳံေရးနဲ႕ ေကာင္းစားေရး
အေျဖသာ ထြက္ေနမယ္ဆုိတာ ဧကန္မလြဲ ပါပဲ။ ဒါဟာ အတိတ္ပုံရိပ္ သာ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
ညီလာခံလုပ္တယ္ဆုိတာ အေျဖတစ္ခု ေတာ့ ရမွာေတာ့ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီညီလာခံဟာ မိမိအတၱကုိ ေရွ႔
တန္းတင္မဲ့ အာဏာရူး ဘုရင္ အိပ္မက္ မက္ေနတဲ့ လက္နက္ကုိင္ေတြအတြက္ေတာ့ ေမ်ွာ္လင့္ထားသလုိ
ျဖစ္ႏုိင္စရာ အေၾကာင္းေတာ့ မရွိပါဘူး။ ဒုိင္ခံေဆြးေႏြးသူဟာ အတၱကုိ ေရွ႕တန္းတင္မဲ့ သူမဟုတ္လုိ႕ပါပဲ။
တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္ ေတြ အစည္းေ၀းေတြ လုပ္လာေလေလ လူထုကုိ ေပၚေပၚတင္တင္ ဆပ္ေၾကး
ေကာက္ လူထုကုိ ဒုကၡေပး ဖုိ႔သာ မ်ားတာကုိေတြ႔ရပါတယ္။ သူတုိ႔ အစည္းေ၀းေတြဟာ ကေလးဆန္
လူထု ဒုကၡေပး အေျဖသာ ထြက္စၿမဲ ထြက္ေနပါေတာ့တယ္။ လူထုသေဘာထားမွန္ ျဖစ္ဖုိ႔ ဆုိတာ လက္နက္
ကုိင္သမားေတြ သေဘာေတြနဲ႔ သာလုပ္ေနလုိ႔ ကေတာ့ မိမိဘ၀ တစ္ခုတည္း လုံၿခဳံေရးနဲ႕ ေကာင္းစားေရး
အေျဖသာ ထြက္ေနမယ္ဆုိတာ ဧကန္မလြဲ ပါပဲ။ ဒါဟာ အတိတ္ပုံရိပ္ သာ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
Wednesday, July 20, 2016
ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္း ရန္ကုန္ျမစ္ထဲ မရွိေၾကာင္း သမိုင္းသုေတသီေတြေျပာ
Monday, July 11, 2016
မႏၱေလး မဟာျမတ္မုနိသမိုင္းေႀကာင္း
ေဂါတမဗုဒၶ
ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္ စစ္မွန္ေသာ ဗုဒၶ၏ကုိယ္ပြားသာလွ်င္ ျဖစ္တန္ရာ၏ဟု ရခုိင္လူမ်ဳိးမ်ား အယုံအႀကည္ရွိေသာ မဟာမုနိရုပ္ရွင္ေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ ရခုိင္လူမ်ဳိးတုိ႔ သမုိင္း မွတ္တမ္းအားလုံး၏ ကုိးကားခ်က္ျဖစ္သည္။
ထုိသမုိင္းမွတ္တမ္းမ်ားအရ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာရွိခဲ႔ျပီးေနာက္ မ်က္ေမွာက္ထုံးတမ္းစဥ္လာမ်ားကုိ ထည့္သြင္းထားရွိခဲ့သည္။ သီရိလကၤာ၏ ပါဠိစာေပမွ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ဆင္းသက္ႀကီးထြားလာမွဳရွိျပီး ပုဂံ၏ လႊမ္းမုိးမွဳေအာက္မွာ ကုိးကြယ္မွဳ ဘာသာအယူ၀ါဒအဆင့္ဆင့္ထိ
က်ယ္ျပန္႔လာခဲ့ပါသည္။
စႏၵသူရိယ
ဘုရင္မင္းျမတ္ ရခုိင္ျပည္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ႔စဥ္အခ်ိန္အခါက ဗုဒၶရုပ္ထုေတာ္ကုိ သြန္းလုပ္ခဲ့သည္ဟု ရုိးရာဓေလ့ ထုံးတမ္းစဥ္လာယုံႀကည္မွဳ ထားရွိခဲ့သည္။ စႏၵသူရိယဘုရင္မင္းျမတ္ သည္ ဗုဒၶ၏ ေဟာႀကားျပသမွဳတုိ႔၏
သတင္းကုိ ႀကားသိရျပီး ဗုဒၶကုိရုိေသကုိးကြယ္ရန္ ဆႏၵျပင္းျပလာသည္ဟု အဆုိရွိေလသည္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံ သာ၀တၳိျပည္တြင္ သီတင္းသုံးေနထုိင္ေတာ္မူေသာ ေဂါတမျမတ္ဗုဒၶသည္ ထုိအေႀကာင္းအရာကုိ သိရွိလာေသာေႀကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶက သူ၏တပည့္သာ၀က တစ္ပါးျဖစ္ေသာ အရွင္အာနႏၵာအား ေျပာျပေလသည္မွာ “ေႀကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ေရနဂါးမ်ား အုပ္ခ်ဳပ္ထားသည့္ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔ေသာ ျမစ္ပင္လယ္သမုဒၵရာ "ကုိ ျဖတ္ေက်ာ္လာရမည္ျဖစ္၍ ဤကဲ႔သုိ႔ေသာ ခက္ခဲႀကမ္းတမ္းေသာခရီးသည္
စႏၵသူရိယဘုရင္မင္းျမတ္အတြက္
အလြန္အႏၱရာယ္ရွိလိမ့္မည္။
ထုိ႔ေႀကာင့္
တပည့္ရဟႏၱာ (၅၀၀) ႏွင့္အတူ ေဂါတမျမတ္ဗုဒၶသည္
ေကာင္းကင္ခရီးျဖင့္ ႀကြခ်ီေတာ္မူလာျပီး ေက်ာက္ေတာ္ျမဳိ႕၏ တဖက္ကမ္းရွိ ေမာရပဗၺတေတာင္၌ ဆင္းသက္ရပ္နားေတာ္မူခဲ႔ေလသည္။ ဤတြင္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေရွးေရွးဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာက
က်င္လည္ေတာ္မူခဲ႔ေသာေနရာတုိ႔တြင္
ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဓါတ္ေတာ္မ်ားကုိ ဌာပနာထည့္၍ ဘုရားပုထုိးမ်ားစြာတုိ႔ကုိ တုိင္းျပည္အႏွံ႔ တည္ထားကုိးကြယ္လာႀကလိမ့္မည္ဟု ႀကဳိတင္ေဟာကိန္းထုတ္ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ေပးခဲ့ေလသည္။ ဤကဲ႔သို ႔ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဗ်ာဒိတ္ေပးခ်ိန္တြင္"
မဟာပထ၀ီေျမႀကီးသည္ တုန္လွဳပ္လာျပီး ပင္လယ္သမုဒၵရာေရတုိ႔သည္ ေရေႏြးအုိးဆူသကဲ့သုိ႔ ဆူပြက္လာခဲ့ေလသည္။" စႏၵသူရိယဘုရင္မင္းျမတ္သည္ ဤနိမိတ္ေဆာင္ေသာ လကၡဏာမ်ား၏ ဆုိလုိရင္းကုိ သူ၏ေဗဒင္ဆရာ၊ ဟူးရားတတ္တုိ႔အား ေမးျမန္းစုံစမ္းလွ်က္ တုန္လွဳပ္ထိတ္လန္႔ရျခင္းျဖစ္ေလသည္။
ေဂါတမျမတ္ဗုဒၶ
ရခုိင္ျပည္ကုိ ေရာက္ရွိလာသည့္အေႀကာင္းအရင္းကုိ စႏၵသူရိယဘုရင္မင္းျမတ္ သိရွိေတာ္မူေသာအခါ ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ အေျခြအရံတုိ႔ႏွင့္အတူ သူ၏မိဖုရားေခါင္ႀကီး စႏၵရမာလာ၊ သူ၏မွဳးမတ္ တုိင္းသူျပည္သားတုိ႔ႏွင့္အတူ ပဗၺတေတာင္ေပၚသို႔ သြားေရာက္ႀကေလသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ ေဂါတမျမတ္ဗုဒၶအား အရုိအေသေပးျပီးေနာက္ ဗုဒၶက သူ႔အား "ပဋိစၥသမုပၸါဒ္စက္၀ုိင္းတရားေတာ္"ကုိ ေဟာႀကားသင္ျပခဲ့ေလသည္။ ယင္းျပီးေနာက္ ျမဳိ႕ေတာ္တြင္(၇) ရက္ႀကာ သီတင္းသုံးေနထုိင္ေတာ္မူမည္ကုိ
ဗုဒၶကသေဘာတူလက္ခံေလသည္။
ျမဳိ႕ေတာ္မွ
ျမတ္ဗုဒၶမထြက္ခြာမွီ ျမတ္ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္မူျပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း (၅၀၀၀)တုိင္တုိင္ ႀကည္ရုိေလးစားမွဳခံရမည္ျဖစ္ေသာ
ဆံေတာ္ဓါတ္ႏွင့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ရုပ္ထုကုိယ္ပြားေတာ္တစ္ဆူထားခဲ႔မည္ဟု
ဗုဒၶသေဘာတူလက္ခံေလသည္။
နန္းေတာ္ရာ၏
အေရွ႕ေျမာက္ဘက္ သီရိဂုတၱေတာင္ကုန္းေပၚတြင္ အေလးအျမတ္ထားရွိေသာ ဗုဒၶရုပ္ထုေတာ္ကုိ ေကာင္းကင္ဘုံ ဗိသုကာပညာရွင္ နတ္မ်ား၏ဘုရင္ သိႀကားမင္းႏွင့္အတူ စႏၵသူရိယဘုရင္မင္းျမတ္အပါအ၀င္ တုိင္းသူျပည္သားတုိ႔က တည္ထားကုိးကြယ္ႀကေလသည္။ ရုပ္ထုေတာ္အတြင္းပုိင္းသုိ႔ ေဂါတမျမတ္ဗုဒၶ၏ ရင္ေငြ႔ေတာ္ဓါတ္ထည့္လုိက္ေသာအခါ ေဂါတမျမတ္ဗုဒၶႏွစ္ဆူရွိလာသကဲ႔သုိ႔
ျဖစ္ေပၚလာေလသည္။
အံ့ႀသႀကည္ညဳိစရာေကာင္းလွေသာ
လကၡဏာရပ္မ်ား ေပၚထြက္လာေလသည္။ မဟာပထ၀ီေျမႀကီး တုန္လွဳပ္လာျပီး ရုပ္ထုေတာ္သည္ တျဖည္းျဖည္း အသက္ရွိသကဲ႔သုိ႔ သူ၏ ေနာင္ေတာ္ ေဂါတမျမတ္ဗုဒၶအား
ႀကဳိဆုိသည့္အေနအထားႏွင့္ မတ္တပ္ထရပ္ေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေဂါတမျမတ္ဗုဒၶသည္ သူ၏သာ၀က တပည့္ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္အတူ သံတြဲဘက္သုိ႔ ေကာင္းကင္ခရီးျဖင့္
ႀကြခ်ီေတာ္မူေလသည္။ ယင္းအခ်ိန္အတြင္း စႏၵသူရိယဘုရင္မင္းျမတ္သည္ သူ၏ မူးမတ္ေသနာပတိတုိ႔ႏွင့္အတူ အေႀကာင္းကိစၥတုိ႔ကုိ တုိင္ပင္ျပီးေနာက္
ျမတ္ဗုဒၶ၏စစ္မွန္ေသာ ရုပ္ထုေတာ္အား ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ျပီး ပြဲလမ္းသဘင္မ်ား က်င္းပခဲ့ေလသည္။" ရုပ္ထုေတာ္၏ ထူးျခားခ်က္မ်ားမွာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ေျခာက္သြယ္ ထြက္ရွိေလသည္။
ရုိေသကုိင္းရွုိင္းသူမ်ားမွာ
အနီးကပ္ဖူးေမွ်ာ္လာေသာအခါ ေရာင္ျခည္ေတာ္မ်ား ထြက္ရွိျပီး အယုံအႀကည္မရွိသူမ်ား ဖူးေမွ်ာ္ေသာအခါ ေရာင္ျခည္ေတာ္မ်ား ေမွးမွိန္သြားေလ့ရွိသည္"ဟု အဆုိရွိခဲ့ေလသည္။ ရုပ္ထုေတာ္တည္ရွိေသာ
ေနရာ၏ပတ္၀န္းက်င္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာတုိ႔တြင္ အေစာင့္အေရွာက္အျဖစ္ ေက်ာက္ရုပ္ထုမ်ားထားရွိျပီး မေကာင္းေသာ အႀကံအစည္ ရည္ရြယ္ခ်က္တုိ႔ႏွင့္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္အနီးသုိ႔ လာေရာက္သူတုိ႔အား အေ၀းသုိ႔ ေရွာင္ရွားသြားေစသည္။
ေ၀သာလီေခတ္မွ
ပထမဘုရင္တုိင္ေအာင္ ဗုဒၶရုပ္ထုေတာ္အတြက္ ေက်ာက္ပလႅင္တစ္ခုတည္ေဆာက္ျပီး သိမ္ေတာ္ကုိ ျပန္လည္တည္ေဆာက္သည္ဟု အဆုိမွတပါး အျခားမည္သည့္အေႀကာင္းအရာကုိမွ မွတ္တမ္းတင္ထားျခင္း မရွိခဲ႔ေပ။ ေ၀သာလီမွ ပထမဆုံးဘုရင္၏ အရုိက္အရာကုိ ဆက္ခံသူသည္ မဟာမုနိသိမ္ေတာ္အား ျပန္လည္မြမ္းမံျပင္ဆင္မွဳ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ သီရိလကၤာႏွင့္ ပုဂံမွ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားသည္ ရုပ္ထုေတာ္အား ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ရန္
ေရာက္ရွိလာခဲ႔ႀကသည္။ ပ်ဴ-ဗမာႏွင့္ မြန္ဘုရင္မ်ားက
မဟာမုနိ သိမ္ေတာ္ႀကီးအတြင္း အေလးအျမတ္ထားေသာ ဗုဒၶရုပ္ထုေတာ္အား ပုိင္ဆုိင္လုိေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ရခုိင္ျပည္ကုိက်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္လာခဲ႔ႀကသည္ဟု
အဆုိရွိေလသည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း
မည္သည့္ဘုရင္တစ္ပါးမွ ေအာင္ျမင္မွဳ မရွိခဲ႔ေပ။ တခ်ဳိ႕သည္ သိမ္ေတာ္ႀကီးအား ျပန္လည္ျပဳျပင္ မြမ္းမံရန္ ကတိက၀တ္ျပဳခဲ့ႀကသည္။ (၁၂) ရာစုအခ်ိန္တြင္ သိမ္ေတာ္ႏွင့္
ဗုဒၶရုပ္ထုေတာ္ ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေလးျမဳိ႕ေခတ္မွ ဘုရင္တပါး၏ အရုိက္အရာဆက္ခံသူမ်ားသည္ ယုံႀကည္မွုကုိ ဆက္လက္ေထာက္ခံျခင္းျဖင့္ ရုပ္ထုေတာ္ႏွင့္ သိမ္ေတာ္ႀကီးတုိ႔ကုိ ျပန္လည္ရွာေဖြေတြ႔ရွိျပီး သိမ္ေတာ္အား ျပန္လည္ေဆာက္ခဲ႔ႀကေလသည္။
ေျမာက္ဦးမင္းဆက္ကုိ
တည္ေထာင္သူ ဘုရင္မင္းေစာမြန္သည္ သူ၏ျမဳိ႕ေတာ္မွ မဟာမုနိသုိ႔ လမ္းတခုေဖာက္လုပ္တည္ေဆာက္ျပီး မင္းမ်ဳိးမင္းႏြယ္တုိ႔၏ ရုိးရာထုံးတမ္းစဥ္လာ မ်ားအရ ဘုရားဖူးခရီးစဥ္တစ္ခုစတင္ခဲ့ေလသည္။ (၁၆) ရာစုတြင္ ဘုရင္းမင္းဗာသည္
ေျမာက္ဦးျမဳိ႕မွ သွ်စ္ေသာင္းဘုရားအပါအ၀င္ တုိင္းျပည္အႏွံံံ႔တြင္ တည္ရွိေနေသာ ဘုရားေက်ာင္းအေဆာက္အဦး အမ်ားအျပားတုိ႔အတြင္း မူရင္းႏွင့္ ဆင္တူျဖစ္ေသာ မေရမတြက္ႏုိင္သည့္ မဟာမုနိရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကုိ ထုလုပ္ထားရွိရန္ အမိန္႔ေတာ္ခ်မွတ္ခဲ့ေလသည္။
၁၇၈၄-ခု တြင္ ျမန္မာဘုရင္
ဘုိးေတာင္ဘုရားသည္ ရခုိင္ျပည္ကုိ သိမ္းပုိက္ေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ မဟာမုနိရုပ္ရွင္ေတာ္ျမတ္အား မႏၱေလးသုိ႔ သယ္ယူသြားခဲ႔သည္။ ထုိရုပ္ရွင္ေတာ္ျမတ္ႀကီးအား ျမန္မာျပည္တြင္ ယေန႔ထိတုိင္ အေလးျမတ္ဆုံးထားေသာ ရုပ္ထုေတာ္အျဖစ္ ဆက္လက္မွတ္ယူထားႀကဆဲျဖစ္သည္။ ဆုံးရွုံးသြားေသာ အေမြအႏွစ္ေႀကာင့္ ရခုိင္ျပည္သူတုိ႔အား နက္နက္နဲနဲ စိတ္ထိခုိက္ေစခဲ႔သည္။ ဆက္လက္ျပီး မႀကာမီ ျဗိတိသွ်တုိ႔၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈကုိ
ရခုိ္င္ျပည္သူတုိ႔ ဆက္လက္ခံရေလသည္။ (၁၈၆၇) ခုႏွစ္တြင္ မဟာမုနိသိမ္ေတာ္ရာ
အနီးပတ္၀န္းက်င္မွ ေတြ႔ရွိေသာ ေက်ာက္ရုပ္ထုေတာ္တစ္ဆူအတြက္ ဘုရားသိမ္ေတာ္ကုိတည္ေဆာက္ခဲ႔ႀကသည္။
လြန္ခဲ႔ေသာ
ႏွစ္(၈၀)အတြင္းက နဂုိမူရင္းအတုိင္း
သိမ္ေတာ္ႀကီးကုိ ျပန္လည္ျပင္ဆင္မြမ္းမံမွဳတုိ႔ကုိ
လုပ္ေဆာင္ခဲ႔သည္။ ယင္းအခ်ိန္တြင္ ေအာက္ရင္ျပင္မ်ားကုိ ျပန္လည္ထိမ္းသိမ္းေပးျပီး မႏၱေလး၌ရွိေသာ မူရင္းမဟာမုနိ ထုိင္ေတာ္မူပုံစံ ေႀကးရုပ္ထုေတာ္္အသစ္တစ္ဆူကုိ သြန္းလုပ္ခဲ႔ႀကသည္။ ယေန႔အခါမွာ မဟာမုနိဘုရားသိမ္ေတာ္ေနရာသည္ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ ဘုရားဖူးတုိ႔၏ အေရးႀကီးေသာ
ဗဟုိအခ်က္အခ်ာ တစ္ခုအျဖစ္ ျပန္လည္စည္ကားလာခဲ့သည္။
မဟာမုနိသိမ္ေတာ္သည္
နန္းေတာ္ရာကုန္း၏ အေရွ႔ေျမာက္ေထာင့္၌ရွိေသာ ေတာင္ပူစာတစ္ခုကုိ လႊမ္းျခဳံျပဳလုပ္ထားေသာ ေနရာတစ္ခုျဖစ္သည္။ ေရွးႏွစ္ေပါင္း ရာစုမ်ားစြာကပင္ မဟာမုနိဘုရားသိမ္ေတာ္တြင္ ဘုရားဖူးခရီးသည္မ်ား စည္ကားသုိက္ျမဳိက္ေနေသာ ဗဟုိအခ်က္အခ်ာလည္းျဖစ္ျပီး က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္သူမ်ား လက္ေအာက္ ရခုိင္ျပည္ က်ေရာက္ျပီး ရခုိင္ျပည္သူျပည္သားမ်ား ဆင္းရဲဒုကၡခံစားခဲ႔ရေလေသာအခါ ယာယီအားျဖင့္ ဘုရားဖူးခရီးသည္မ်ား နည္းပါးမႈရွိခဲ႔ေလသည္။ မူရင္းအေဆာက္အဦး၏အႀကြင္းအက်န္ လုံး၀မရွိခဲ႔ေသာ္လည္း ယင္း၏ မူရင္းပုံစံတစ္ခုျဖစ္သည္ကုိ ေကာင္းကင္ဓါတ္ပုံမ်ားတြင္ ေတြ႔ျမင္ႏုိင္သည္။
ဘုရားသိမ္ေတာ္ကုိ
ေထာင့္မွန္စတုဂံနံရံႏွစ္ဆင့္
က ၀ုိင္းရံထားရွိျပီး သိမ္ေတာ္၏အေရွ႔ဘက္
အေနာက္ဘက္ေတာင္ဘက္ႏွင့္ ေျမာက္ဘက္တုိ႔တြင္ ၀င္ေပါက္ေလးေပါက္ ေဖာက္ထားျပီး အေရွ႕ဘက္၀င္ေပါက္ကုိအဓိက ၀င္ေပါက္အျဖစ္ ထားရွိသည္။ ပထမဆုံး ရင္ျပင္၏ အေရွ႕ေတာင္ေထာင့္ႏွင့္
အေရွ႕ေျမာက္ေထာင့္တုိ႔တြင္
ဗုဒရုပ္ထုေတာ္ႀကီးအား ရုိးရာဓေလ့ထုံးတမ္းစဥ္လာမ်ားအရ ကုိယ္လက္သန္႔စင္ရန္အတြက္ အသုံးျပဳရန္ ေရကန္ႀကီးႏွစ္ခု ထားရွိပါသည္။ အိႏၵိယအေရွ႕ေျမာက္ပုိင္း "နာလႏၵ" ၌ရွိေသာ ထင္ရွားေက်ာ္ႀကားေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား
စုေ၀းေနထုိင္ေသာ ေနရာတစ္ခုျဖစ္ျပီး ေရွး (၆) ရာစုမွပင္
အဆင့္ဆင့္ေျပာင္းလဲ တုိးတက္လာေသာ အဓိက ဂူဘုရားေက်ာင္းေတာ္တြင္ ယခင္မူရင္းနည္းတူ အနီးစပ္ဆုံး
ပုံစံျဖစ္ေသာ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ကုိ ေတြ႔ရွိႏုိင္ေလသည္။
မူရင္း။
။။။။ဘုရားသမိုင္းစာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္တင္ျပသည္။
ျမန္မာရိုးရာယဥ္ေက်းမႈႏွင့္
ဗုဒၶေစတီေတာ္မ်ား ဆိုဒ္မွာျပန္လည္မွ်ေ၀သည္။
ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီး
အေလးခ်ိန္ ... ၁၈၀၀၀၀ ပိႆာ (တန္ခ်ိန္ ၂၉၀)
အတုိင္းအတာ ... အဝ(၈)ေတာင္၊ ေစာက္ (၁၂) ေတာင္
သြန္းလုပ္သည့္ေန႕ ... သကၠရာဇ္ (၈၃၇) ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလဆန္း(၈)ရက္၊ ၾကာသေတးေန႔
ေရႊတီဂုံေစတီေတာ္,သုိ႔ တင္လႉသည့္ေန႔ ... သကၠရာဇ္ (၈၃၈) ခုႏွစ္၊ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔
ေဒါပုံျမစ္လည္တြင္ နစ္ျမဳပ္သြားသည့္ႏွစ္ .... သကၠရာဇ္ (၉၇၄)ခုႏွစ္
ေက်ာ္ၾကားမႈ ...... ေပ်ာက္ဆံုးနစ္ျမွဳပ္ေနမွဳ
ေခါင္းေလာင္းေတာ္ႀကီးကုိ ဆယ္ယူရရွိမည္ဆိုပါက မြန္အမ်ဳိးသားတုိ႔၏ ယဥ္ေက်းမူ,အေမြအႏွစ္ ေခါင္းေလာင္းႀကီးႏွင့္ပက္သက္သည့္ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္တုိ႔ကုိ ျပည္သူမ်ားသု႔ိ အေသအခ်ာတင္ျပနိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ၄င္းအျပင္ တရုပ္တုိ႔၏ ေၾကးသြန္အတတ္ပညာထက္ ႏွစ္ေပါင္း(၁၅၀၀)ခန္႔ ေစာသည့္ မြန္တုိ႔၏ ယုိးဒယားနုိင္ငံ ဘန္းခ်ိဳင္းေဒသ ေၾကးသြန္အတတ္ပညာအတြက္ႀကီးမားေသာ သက္ေသ အေထာက္အထားတစ္ခု ျဖစ္လာမည္။
လွဴဒါန္းယခု ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္
ျမန္မာ့ သမုိင္းတြင္ မြန္တို႔၏မဂဒူးမင္းဆက္တြင္ ၁၆ ဆက္ေျမာက္ မြန္ဘုရင္ ဓမၼေစတီမင္း သည္ ဟံသာဝတီ (ယခု ပဲခူး) မွ အုပ္စုိးၿပီး ၁၄၈၀ ခုတြင္ လူဦးေရ စစ္တမ္း ေကာက္ယူခဲ့သည္။ ဓမၼေစတီမင္းႀကီးသည္ ဥပုိက္၊ သမႏၲရာဇ္၊ ဘုရင္ရာဇာ၊ စြႏၲရာဇာ အမတ္ေလးဦးကို အိမ္ဦးေရစာရင္း ေကာက္ယူရန္ တာဝန္ ေပးခဲ့သည္။ အမတ္မ်ားက အိမ္စာရင္းသာမက အိမ္တုိင္းမွ ေၾကးကုိပါ ေကာက္ခံခဲ႔ရာ ေၾကးစင္ တစ္သန္းႏွင့္ ရွစ္သိန္း ရရွိခဲ႔သည္။ မင္းႀကီးက ေၾကးပါ ေကာက္ယူခဲ႔ေသာ အမတ္ေလးဦး အား အျပစ္ဒဏ္ေပး၏။ ေၾကးမ်ားကုိ ကာယကံရွင္မ်ားအား ျပန္ေပးေစသည္။ ပုိင္ရွင္မ်ားက ျပန္မယူပဲ မင္းႀကီး သင့္ေတာ္သလုိသာ အသံုး ျပဳရန္ေလွ်ာက္ထားေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဓမၼေစတီမင္းႀကီးသည္ ဤေၾကးမ်ားျဖင့္ အမတ္ႀကီး ဗညားအိမ္ကို အႀကီးအမွဴး ခန္႔ေတာ္မူသည္။ အမတ္ႀကီးသည္လည္း ေဇယဗာဟု၊ ပဲခူးသဥတၱရာ၊ နႏၵစည္သူေက်ာ္၊ သံဃရာဇာ စသည့္ ဆရာတုိ႔ အခါေပးသည့္ အတုိင္း တေပါင္းလဆန္း (၈)ရက္၊ ၾကာသပေတးေန႔ သိဟ္လဂ္တြင္ ပြဲႀကီးသဘင္ ႀကီးစြာျပဳ၍ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို သြန္းလုပ္ေစသည္။
အမတ္ႀကီးသည္လည္း ဆရာတုိ႔ အခါေပးသည့္အတုိင္း တေပါင္းလဆန္း (၈)ရက္၊ ၾကာသာပေတးေန႔ သိဟ္လဂ္တြင္ ပြဲႀကီးသဘင္ျပဳ၍ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကုိ ျပဳလုပ္ေတာ္မူသည္။ သို႔ေသာ္ ေခါင္းေလာင္းႀကီးမွာ ထူးထူးျခားျခား အသံမျမည္ပဲရွိခဲ႔သည္။ (သမုိင္းအရ ထုိေခါင္းေလာင္းႀကီးကုိ နကၡတၱေဗဒသေဘာအရ မေကာင္းေသာ ၁၄၈၄-ခု၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ (၅)ရက္ေန႔တြင္ စတင္သြန္းခဲ့ၿပီး အသံမမည္ဟု ဆုိသည္။) ေခါင္းေလာင္းသြန္းလုပ္စဥ္ `ေလာကဥာဏ´ အမည္ရွိ ေဗဒင္ဆရာတစ္ဦးက ေခါင္းေလာင္းသြန္းလုပ္ၿပီးလွ်င္ အျပစ္အနာအဆာမရွိ ေခ်ာေမာလိမ္႔မည္။ သို႔ေသာ္အသံကာ ျမည္မည္မဟုတ္ဟု မင္းႀကီးအားေလွ်ာက္၏။ မင္းႀကီးက အေၾကာင္းစုံေမးျမန္းရာ ေခါင္းေလာင္းျပဳလုပ္ရန္ ဆရာတုိ႔ေပးေသာအခါသည္ နကၡတ္ေျခာက္လုံးျဖစ္သည္။ ေျခာက္လုံးမွာ မိေက်ာင္းနကၡတ္ ျဖစ္သျဖင့္ မိေက်ာင္းမွာ လွ်ာမရွိ၍ အသံမျမည္ႏုိင္ေခ်။ မင္းႀကီးလည္း ေခါင္းေလာင္းကို မြန္ဘာသာျဖင့္ အပိႏၷေသာ္ဟု ဘြဲ႕အမည္ေပးၿပီး ေကာဇာသကၠရာဇ္(၈၃၈)ခုႏွစ္၊ သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔တြင္ ေရႊတိဂုံရင္ျပင္တြင္ ခ်ိတ္ဆြဲလွဴဒါန္း ေရစက္ခ်ေတာ္မူသည္။ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကုိ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ “အဝိႏၵေဆာက္’’ဟု အမည္ရသည္။ (ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ တည္ရွိရာ ကုန္းေတာ္ေပၚတြင္ ပထမဦးဆံုးလွဴဒါန္းေသာ ေခါင္းေလာင္းမွာ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီးပင္ ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ ေရႊတိဂံုကုန္းေတာ္ေပၚရွိ ေခါင္းေလာင္းစုစုေပါင္း (၂၉)လံုးရွိသည္။ သုေတသန= ေမယာအမ္တီ)
ေရွးေခတ္စာ မွတ္တမ္းမ်ားအရ ၄င္း ေခါင္းေလာင္းႀကီးတြင္ ေၾကးနီ အျပင္ ေရႊ၊ ေငြ တုိ႔လည္း ပါသည္ဟုဆုိသည္။ ေခါင္းေလာင္းထဲတြင္ ျမ ႏွင့္ နီလာ ရတနာတုိ႔လည္း ျမႇဳပ္ထားသည္ဟု ဆုိသည္။ ဓမၼေစတီမင္း ဥစၥာႂကြယ္ဝ ပံုအရ ၄င္းမွာျဖစ္ႏုိင္သည္။ ေခါင္းေလာင္းႀကီးသည္ ၁၂-ေတာင္ ျမင့္ၿပီး ၈-ေတာင္ က်ယ္သည္။ တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာပင္ ၅၀၀ပိႆာရွိ ေခါင္းေလာင္းအေသးလည္း သြန္းေလာင္းလွဴတန္း ခဲ့သည္ဟုအဆုိရွိသည္။
ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား ေရာက္ရွိျခင္း
ေနာင္ ႏွစ္တစ္ရာ ၾကာၿပီးေနာက္ ၁၅၈၂ ခုတြင္ အီတလီေက်ာက္ကုန္သည္ `ဂစပါရုိ ဘယ္ဘီ´သည္ ေရႊတိဂံုဘုရား သုိ႔ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီး ေရႊတိဂံုဘုရားကုိ အေသးစိတ္ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သည္။ သူေရးခဲ့သည္မွာ "ကြၽႏ္ုပ္ ေတြ႕ခဲ့ရသည္မွာ အလြန္ခမ္းနားေသာ ခန္းမႀကီးထဲတြင္ အလြန႔္အလြန္ ႀကီးမားေသာ ေခါင္းေလာင္းႀကီး ရွိၿပီး အတုိင္းအတာအားျဖင့္ ေျခာက္လွမ္း ႏွင့္ သံုးဖန္ ရွိၿပီး အထက္မွ ေအာက္သုိ႔ စာလံုးတစ္ခုႏွင့္ တစ္ခုပူးကပ္ေနေသာစာမ်ား အျပည့္ေရးထားၿပီး ဖတ္ရမည္ပံု မေပၚေပ။"
၁၅၃၀-ခုတြင္ မြန္ဘုရင္မ်ား၏ အာဏာစက္ က်ဆင္းလာၿပီး ၁၅၃၅-ခုတြင္ ေအာက္ျပည္သည္ အထက္ျပည္ႏွင့္ ျခားနားသြားသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ဥေရာပကုန္သည္ ႏွင့္ စြန္႔စားရွာေဖြသူမ်ား ေအာက္ျမန္မာျပည္ သုိ႔ ေရာက္လာၾကသည္။ ၁၅၉၀-ခုႏွစ္မ်ားတြင္ ေပၚတူဂီလူမ်ိဳး စြန္႔စားရွာေဖြသူ `ဖီလစ္ဒီဘရုတ္တုိ ရနီကုတ္´အား စီရမ္(သန္လ်င္)တြင္ ရခိုင္ဘုရင္က ကုန္သြယ္ရံုးဖြင့္ခြင့္ ေပးလုိက္သည္။ ၁၆၀၀-ခုတြင္ သူ၏ၾသဇာမွာ ျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ အပါအဝင္ ဒဂံုအထိ ေရာက္သည္။
ယူေဆာင္ျခင္း
ခရစ္ႏွစ္ ၁၆၀၈-ခုႏွစ္တြင္ ေပၚတူဂီလူမ်ဳိး ဖိလစ္ဒိုဘရစ္တိုသည္ ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းႀကီးကုိ အရည္ႀကိဳ၍ အေျမာက္သြန္းလုပ္ရန္ ေတာင္ေပၚမွ လိွမ့္ခ်၍ ျမစ္ကမ္းနားထိ ဆင္မ်ားျဖင့္ဆြဲကာ ပုဇြန္ေတာင္ ေရလက္ၾကားတြင္ ေဖါင္ေပၚသုိ႔ တင္ခဲ့သည္။ ေဖာင္ျဖင့္ သန္လ်င္သို႔ သယ္ေဆာင္ခဲ႔သည္။ သုိ႔ေသာ္ ပဲခူးျမစ္၊ ရန္ကုန္ျမစ္ႏွင့္ ငမုိးရိပ္ေခ်ာင္း သုံးသြယ္ဆုံဆည္းရာ ေဒါပုံျမစ္ ေနရာတြင္ ေဖာင္ပ်က္ၿပီး ေခါင္းေလာင္းႀကီးမွာ ေရေအာက္သုိ႔ က်သြားခဲ့သည္။ ဖိလစ္ဒိုဘရစ္တိုလည္း ေရေအာက္သို႔ ပါသြားခဲ့သည္။ ေပၚတူဂီတုိ႔လည္း ၄င္းကိုခုိးယူျခင္းေၾကာင့္ အထိနာသည္။ ေပၚတူဂီ ဂတ္ရံုးအား ေဒါသထြက္ေသာ ဗမာမ်ားက တုိက္ခုိက္ခဲ့ၿပီး မွတ္တမ္းမ်ားအရ ေပၚတူဂီေခါင္းေဆာင္မွာ ဝါးရင္းတုတ္ျဖင့္ တစ္ခ်က္ျခင္း ရုိက္၍ တေျဖးေျဖးျခင္း ေသေစသည္ ဟုဆုိသည္။ ေဒါပုံျမစ္အကူးတြင္ ေဖာင္နစ္ၿပီး ေခါင္းေလာင္းႀကီး ေရထဲနစ္ျမွဳပ္သြားသည္မွာ ယေန႔ထက္တိုင္ ျဖစ္သည္။ ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္း ေရေအာက္နစ္ျမွဳပ္ေနသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း (၄၀၀) နီးပါးရွိေခ်ၿပီ။
( ဖီလစ္ ဒီဘေရဒိုမွာ ရခိုင္ဘုရင့္တပ္မေတာ္၏ ေၾကးစား စစ္ဗိုလ္တစ္ဦးျဖစ္ပီး ရခိုင္ဘုရင္ ထံမွာ့ သန္လွ်င္ၿမိဳ႕ကိုစားခြင့္ေလွ်ာက္ထား ရယူသူျဖစ္သည္။ သူအင္အားႀကီးမားလာေသာ အခါ ရခိုင္ဘုရင္ကိုျပန္လည္ပုန္ကန္ေလသည္။ ထိုအခါ ရခိုင္အိမ္ေရွ႕မင္း မင္းခေမာင္းကိုယ္တိုင္ဦးစီးေသာ ရခိုင္ဘုရင့္ေရတပ္မေတာ္မွာ့ သန္လွ်င္ကိုလာေရာက္တိုက္ခိုက္ေလသည္။ ဖီလစ္ဒီဘေရတိုလည္း သေဘၤာ သံုးစီးျဖင့္ထြက္ေျပးေလသည္ ထြက္ေျပးရာလမ္းတြင္ ရခိုင္ဘုရင့္ေရတပ္မေတာ္ႀကီးႏွင့္ ထိပ္တိုက္တိုးေလသည္။ ရခိုင္ေရတပ္မေတာ္ႀကီးသည္လည္း သန္လွ်င္ကို မေရာက္ေသးေသာေၾကာင့္ ေပါ့ေပါ့ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ႏွင့္ ခ်ီတက္လာသည့္အျပင္ တပ္ဦးတြင္ ရခိုင္အိမ္ေရွ႕မင္း မင္းခေမာင္းကိုယ္တိုင္ခ်ီတက္လာရာ ရခုိင္မင္းသားသည္ ေပၚတူဂီ တို႕၏ဖမ္းစီးျခင္းကိုခံရေလသည္။ ဖီလစ္ဒီဘေရတိုက မိမိကိုယ့္ ျပည္ေထာင္ဘက္မင္းအျဖစ္သတ္မွတ္ပါက အိမ္ေရွ႕မင္းကို ျပန္လည္လြတ္ေပးမည္ဟု အေရးဆိုေသာ္ေၾကာင့္ ရခိုင္ဘုရင္ သည္လည္း မိမိသားေတာ္အသက္ မေသေရးအတြက္ ျပည္ေထာင္ဘက္မင္းအျဖစ္သတ္မွတ္လိုက္ရသည္။ ထိုေနာက္တြင္ကား ဖီလစ္ဒီဘေရတိုသည္ သန္လွ်င္တြင္ ထင္တိုင္းက်ဲေလေတာ့သည္။ ေနာင္တြင္ အေနာက္ဖက္လြန္မင္းက ႀကီးမားေသာ တပ္မေတာ္ႀကီးႏွင့္ သန္လွ်င္ကို လာေရာက္တိုက္ခိုင္ေလသည္။ ဖီလစ္ဒီဘေရတိုသည္၊ ေတာင္ငူဘုရင္ နတ္သွ်င္ေနာင္ ႏွင့္အတူအဖမ္းခံရပီး အေနာက္ဖက္လြန္မင္းက တရားရံုးတင္စစ္ေဆးပီး သန္လွ်င္ၿမိဳ႕ သူ႕၏ အိမ္ေရွ႕တြင္ပင္ တံၾကင္လွ်ိဳသတ္ခံခဲ့ရသည္။ သန္လွ်င္တြင္ ယခုတိုင္ ဖီလစ္ ဒီဘေရဒို၏ အုတ္ဂူရွိေသးသည္။ ( တခ်ိဳ႕ေသာအေၾကာင္းအရာမ်ား မွားေကာင္းမွားႏိူင္သည္ သို႕ေသာ္ ေသခ်ာသည္မ်ားကား ဖီလစ္ဒီဘေရဒိုသည္ ေခါင္းေလာင္းႀကီးႏွင့္အတူ နစ္ျမဳပ္သြား ျခင္းမဟုတ္ေပ))
ေခါင္းေလာင္းႀကီးျမဳပ္ေနေသာေနရာဆယ္ယူရန္ ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ား
ရန္ကုန္ရွိ သမုိင္းအေထာက္အထားမ်ားအရ ၁၈၀၀-ခုႏွစ္တြင္ ေခါင္းေလာင္းႀကီးက်ရာေနရာတြင္ ဝဲကေတာ့ ထုိးသည္ဟု ပါသည္မွတပါး ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းႀကီးအား ဆယ္ယူမႈ မရွိေခ်။ ယခုေခတ္ လူႀကီးမ်ားပင္ ၄င္းဝဲကေတာ့ကုိ မ်က္ျမင္ကုိယ္ေတြ႕ရွိသည္ဟု ဆုိၾကသည္။ ျမစ္မွာ မနက္ေပ။ ေပ-၄၀ သာရွိၿပီး ေရေအာက္ရႊံညႊန္မ်ားမွာ ေနာက္ထပ္ ေပ-၄၀ ေလာက္ ရွိမည္ျဖစ္ၿပီး ၄င္းရႊံညႊန္မ်ားထဲတြင္ ေခါင္းေလာင္း ရွိေပမည္။
ဘုိးေတာ္ဘုရားေခါင္းေလာင္း (ေခၚ) ေခါင္းေလာင္းအေသးသည္လည္း ၿဗိတိသွ် သုိက္သမား (British Prize Agent) မ်ားက ၁၈၂၆-ခုတြင္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ မွခ်ကာ ျမစ္ထဲက်ခဲ့ျပန္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ၿဗိတိသွ်တုိ႔ စြန႔္လႊက္ခဲ့ေသာ္ ၄င္းေခါင္းေလာင္းအား ရြာသားမ်ားက ဆယ္ယူခဲ့ၿပီး ေစတီေတာ္ထက္ သုိ႔ ျပန္ပုိ႔ခဲ့သည္။
ၿဗိတိသွ် တုိ႔ ႀကိဳးပမ္းမႈ
ၿဗိတိသွ်တို႔ ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းၾကီးအား ဆယ္ယူရန္ အႀကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးစားေသာ္လည္းမေအာင္ျမင္ခဲ့ေပ။ ျမန္မာတုိ႔က ေခါင္းေလာင္းႀကီးအား မူလတည္ရွိရာ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္သုိ႔ ျပန္ပုိ႔လွ်င္ ကူညီမည္ဟု ဆုိသျဖင့္ ၿဗိတိသွ်တုိ႔လည္း မစဥ္းစားပဲ ေခါင္းညႇိပ္ခဲ့သည္။ ျမန္မာတုိ႔တြင္ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ရွိသည္။ ေရငုတ္သမားမ်ားက ေခါင္းေလာင္း၏ ေအာက္တြင္ ဝါးလံုးေခါင္းမ်ား တစ္လံုးျခင္း သယ္ယူထဲ့ၿပီး စုေပါင္းတဲြခ်ည္ကာ ေရေပၚေပၚေစမည္။ ၄င္းႀကိဳးစားခ်က္သည္ ထုိအခ်ိန္က ျမန္မာတုိ႔ အမ်ဳိးသားေရး ရေစခဲ့သည္။
မုိက္ဟက္ျခာ
ျမန္မာ အစုိးရ ႀကိဳးပမ္းမႈ
ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ရွာေဖြရန္ စတင္လံႈ႕ေဆာ္သူမွာ သမိုင္းပညာရွင္ ေဒါက္တာ ေဒၚရီရီ ျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာ အစုိးရသည္ အဂၤလိပ္ ေရငုတ္၊ ဇီဝ၊ ေရွးေဟာင္း ႏွင့္ စြမ္းအင္ ပညာရွင္ မုိက္ဟက္ျခာ (Mike Hatcher)အား ေခါင္းေလာင္းႀကီးအား ေဖာ္ယူ၍ ေစတီေတာ္သုိ႔ ျပန္လည္ပုိ႔ေဆာင္ရန္ အကူအညီ ရယူခဲ့ပါသည္။ ဂ်ပန္၊ ၾသစေၾတးလ်ႏွင့္ အေမရိကန္ တုိ႔ပါဝင္ေသာ ၄င္းလုပ္ငန္းကုိ ဟက္ျခာက သေဘာတူခဲ့ပါသည္။ ဗုဒၶသာသနာ ထြန္းကားေရး အက်ိဳးေဆာင္ ရစ္ခ်တ္ဂရီက အားတက္သေရာ ပါဝင္၍ ရံပံုေငြရွာခဲ့သည္။ ၄င္းလုပ္ငန္းကုိ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ အဆင့္ထိ စိတ္ဝင္စားေစသည္မွာ သံသယရွိစရာ မလုိပါ။ ဂ်ာမန္ရုပ္ရွင္ကုမၸဏီ တစ္ခုကလည္း ၄င္းစြင့္စားခန္းကုိ ရုပ္ရွင္ရုိက္ကူးမည္ ျဖစ္ၿပီး "ဒီတူးေဖၚေရးသာ ေအာင္ျမင္ခဲ့လွ်င္ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပတ္သက္၍ ဒါဟာ ခရစ္ယာန္မွာ လုိတရခြက္ (Holy Grail) ရသလုိပါပဲ"ဟု ဆုိခဲ့သည္။
ဘာသာေရး ကုိင္းရႈိင္းေသာ ျမန္မာတုိ႔ကမူ ဗုဒၶ၏ ျမင့္ျမတ္ေသာ္ အေမြကုိ ျပန္လည္ထိန္းသိမ္းျခင္းျဖင့္ ျမန္မာ ႏုိင္ငံ၏ ကံ ျပန္လည္ေကာင္းမြန္ လာလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီးအား ဆယ္ယူျခင္းသည္ ျမင့္ျမတ္ေသာမင္းႏွင့္ သူ၏ျပည္သူျပည္သားမ်ား၏ ဆံုးရံႈးေနေသာ အေမြကုိ ျပန္လည္ရရွိၾကမွာ ေသခ်ာပါသည္။ ထို႔ျပင္ ၄င္းေခါင္းေလာင္းႀကီးတြင္ ေရးထုိးထားေသာ ေခါင္းေလာင္းစာမ်ားက သမုိင္းႏွင့္ ဘာသာစကားပညာရွင္ တုိ႔အတြက္ အဖုိးမျဖတ္ႏုိင္ေသာ အေထာက္အထားပင္ ျဖစ္ေပမည္။
၁၉၉၇-ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ (၂၉)ရက္ေန႔တြင္ ဓမၼေစတီမင္း ေခါင္းေလာင္းေတာ္ ရွာေဖြဆယ္ယူေရးလုပ္ငန္း ညႇိႏိႈင္းအစည္းအေ၀းပြဲကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမရွိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီ အစည္းအေ၀းခန္းမ(၄)၌ က်င္းပခဲ့သည္။
၄င္းလုပ္ငန္းကုိ ကန္႔ကြက္သူ မရွိဘူးေတာ့ မဟုတ္ေခ်။ အခ်ဳိ႕ေသာ ဒီမိုကေရစီလုိလားသူမ်ားက ၄င္းဆယ္ယူမႈသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ စစ္အစုိးရအား အားေပးအားေျမွာက္ျပဳရာ ေရာက္သည္ဟု ဆုိသည္။ ယခုေခတ္ကုိေက်ာ္ၿပီး ေနာင္ ဒီမုိကေရစီအစုိးရ ျဖစ္မွ ထုိလုပ္ငန္းကုိ စသင့္သည္ ဟုဆုိသည္။
မုိက္ဟက္ျခာႏွင့္ ၄င္း၏အဖဲြ႔မ်ားက ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းႀကီးအား ဆယ္ယူျခင္း လုပ္ငန္းကုိ ၂၀၀၁-ခုႏွစ္တြင္ စရန္ ရည္ရြယ္ခဲ့ၿပီး ေခါင္းေလာင္းႀကီး၏ ေနရာကုိ အတိအက် စရွာရန္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္။ ဘီဘီစီ၏ သတင္းေၾကျငာခ်က္ေၾကာင့္ လူအမ်ား ၄င္းဆယ္ယူျခင္း လုပ္ငန္းကုိ စိတ္ဝင္စားခဲ့ေသာလည္း မျဖစ္ေျမာက္ခဲ့ေပ။ ထင္ဆခ်က္အရ ၂၀၀၀-ခုႏွစ္၊ ဇြန္လတြင္ ၄င္းအဖဲြ႕သည္ အင္ဒုိနီးရွား ဆယ္ယူေရး ျပႆနာေၾကာင့္ ၾကံ့ၾကာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ဟန္တူသည္။
ထုိဆယ္ယူျခင္း လုပ္ငန္းသာစခဲ့လွ်င္ ေရငုတ္သမားမ်ားသည္ ညၾကည့္မွန္ တက္ထားေသာ ေခါင္းစြက္မ်ားျဖင့္ အတူ copper sulphate ရွာေဖြေရး ကိရိယာမ်ားျဖင့္ ေခါင္းေလာင္းကုိ ရွာမည္ျဖစ္သည္။
ေရေအာက္၌ နစ္ျမဳတ္ေနေသာ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီး၏ တည္ေနရာျပ ပံု
ဦးစံလင္း၏ ႀကိဳးပမ္းမႈ
ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းႀကီးအား ေစတနာရွင္ ဦးစံလင္းက ျမန္မာ့နည္း၊ ျမန္မာ့ဟန္ျဖင့္ ျပန္လည္ဆယ္ယူကာ ေခါင္းေလာင္းႀကီး၏ မူလေနရာ ေရႊတိဂုံကုန္းေတာ္ျမတ္ေပၚသို႔ အျမန္ဆံုး ျပန္လည္တင္လွဴႏိုင္ရန္ သက္ဆိုင္ရာသို႔ ခြင့္ျပဳခ်က္ ေတာင္းခံလွ်က္ရွိသည္။ ဦးစံလင္းသည္ ၄င္း၏ ကိုယ္ပိုင္ေငြျဖင့္ ၁၉၉၇-ခုႏွစ္တြင္တစ္ႀကိမ္၊ ၁၉၉၈-ခုႏွစ္တြင္ႏွစ္ႀကိမ္၊ ၁၉၉၉-ခုႏွစ္တြင္တစ္ႀကိမ္၊ စုစုေပါင္း ေလးႀကိမ္တိတိ ဆယ္ယူေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ဖူးသည္။ ဦးစံလင္းသည္ ေရငုတ္ကၽြမ္းက်င္သူတစ္ဦး ျဖစ္ၿပီး ေခါင္းေလာင္းႀကီးရွိသည့္ေနရာကို ကိုယ္တိုင္ေရငုတ္၍ ရွာေဖြခဲ့ဖူးသူ တပ္မေတာ္(ေရ) အၿငိမ္းစား ၀န္ထမ္းတစ္ဦး ျဖစ္သည္။
ဦးစံလင္း၏ အဆိုအရ ေခါင္းေလာင္းႀကီးသည္ ပုဇြန္ေတာင္ေခ်ာင္း၀ရွိ ေရေအာက္ေျမေအာက္ (၅၂)ေပတြင္ နစ္ျမဳပ္လွ်က္ရွိေနၿပီး ေခါင္းေလာင္းႀကီးႏွင့္ အတူ
ေပၚတူဂီ သေဘၤာပ်က္ ႏွစ္စီး၊
အျခားေခါင္းေလာင္းတစ္လံုး၊
ဥာဏ္ေတာ္ ခုႏွစ္ေတာင္စီရွိ ေရႊသားအစစ္ရပ္ေတာ္မူ ဗုဒရုပ္ပြားေတာ္ ႏွစ္ဆူ
ေက်ာက္သံ ပတၱျမားမ်ားပါသည့္ ေသတၱာ (၁၁)လံုး ယေန႔ထက္တိုင္ရွိေနသည္ဟု ဆို၏။
အတုိင္းအတာ ... အဝ(၈)ေတာင္၊ ေစာက္ (၁၂) ေတာင္
သြန္းလုပ္သည့္ေန႕ ... သကၠရာဇ္ (၈၃၇) ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလဆန္း(၈)ရက္၊ ၾကာသေတးေန႔
ေရႊတီဂုံေစတီေတာ္,သုိ႔ တင္လႉသည့္ေန႔ ... သကၠရာဇ္ (၈၃၈) ခုႏွစ္၊ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔
ေဒါပုံျမစ္လည္တြင္ နစ္ျမဳပ္သြားသည့္ႏွစ္ .... သကၠရာဇ္ (၉၇၄)ခုႏွစ္
ေက်ာ္ၾကားမႈ ...... ေပ်ာက္ဆံုးနစ္ျမွဳပ္ေနမွဳ
ကမာၻ႕အၾကီးဆံုး ေခါင္းေလာ င္းၾကီး
ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီးသည္ ကမၻာ့အႀကီးဆံုး ေခါင္းေလာင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားေသာ ေခါင္းေလာင္းကို စိန္ေခၚသည့္ ေခါင္းေလာင္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ယင္းကား မြန္ဘာသာအားျဖင့္ 'အပိႏၷေသာ္' သို႔မဟုတ္ 'ဓမၼေစတီ' ေခါင္းေလာင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေခါင္းေလာင္း ဘြဲ႕အမည္မွာ ျမန္မာဘာသာအားျဖင့္ 'အဝိႏၵေဆာက္'ဟု ေခၚပါသည္။ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းသည္ ဇာကိုလိုေကာ ေခါင္းေလာင္းထက္ မင္းကြန္းေခါင္းေလာင္းေတာ္ႀကီးတစ္ခုစာ ပို၍ ႀကီးမားေနသည္ကို အံ့ၾသဖြယ္ရာ ေတြ႕ရွိရသည္။ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းကို ကမၻာ့အႀကီးဆံုး ေခါင္းေလာင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ရမည္ ျဖစ္ေပသည္။ ထုိ႔အျပင္ ဇာကိုလိုေကာ ေခါင္းေလာင္းသည္ (၁၈) ရာစုတြင္ သြန္းလုပ္ေသာ ေခါင္းေလာင္းျဖစ္ၿပီး ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းမွာ ေအဒီ ၁၅ ရာစုက သြန္းလုပ္ခဲ့ေသာ ေခါင္းေလာင္း ျဖစ္သျဖင့္ ႏွစ္(၃ဝဝ) ပို၍ ေစာေနသည္ကို ေတြ႕ရွိရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းသည္ ကမၻာ့အႀကီးဆံုး ေခါင္းေလာင္း ျဖစ္သင့္ေပသည္။ေခါင္းေလာင္းေတာ္ႀကီးကုိ ဆယ္ယူရရွိမည္ဆိုပါက မြန္အမ်ဳိးသားတုိ႔၏ ယဥ္ေက်းမူ,အေမြအႏွစ္ ေခါင္းေလာင္းႀကီးႏွင့္ပက္သက္သည့္ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္တုိ႔ကုိ ျပည္သူမ်ားသု႔ိ အေသအခ်ာတင္ျပနိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ၄င္းအျပင္ တရုပ္တုိ႔၏ ေၾကးသြန္အတတ္ပညာထက္ ႏွစ္ေပါင္း(၁၅၀၀)ခန္႔ ေစာသည့္ မြန္တုိ႔၏ ယုိးဒယားနုိင္ငံ ဘန္းခ်ိဳင္းေဒသ ေၾကးသြန္အတတ္ပညာအတြက္ႀကီးမားေသာ သက္ေသ အေထာက္အထားတစ္ခု ျဖစ္လာမည္။
လွဴဒါန္းယခု ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္
ျမန္မာ့ သမုိင္းတြင္ မြန္တို႔၏မဂဒူးမင္းဆက္တြင္ ၁၆ ဆက္ေျမာက္ မြန္ဘုရင္ ဓမၼေစတီမင္း သည္ ဟံသာဝတီ (ယခု ပဲခူး) မွ အုပ္စုိးၿပီး ၁၄၈၀ ခုတြင္ လူဦးေရ စစ္တမ္း ေကာက္ယူခဲ့သည္။ ဓမၼေစတီမင္းႀကီးသည္ ဥပုိက္၊ သမႏၲရာဇ္၊ ဘုရင္ရာဇာ၊ စြႏၲရာဇာ အမတ္ေလးဦးကို အိမ္ဦးေရစာရင္း ေကာက္ယူရန္ တာဝန္ ေပးခဲ့သည္။ အမတ္မ်ားက အိမ္စာရင္းသာမက အိမ္တုိင္းမွ ေၾကးကုိပါ ေကာက္ခံခဲ႔ရာ ေၾကးစင္ တစ္သန္းႏွင့္ ရွစ္သိန္း ရရွိခဲ႔သည္။ မင္းႀကီးက ေၾကးပါ ေကာက္ယူခဲ႔ေသာ အမတ္ေလးဦး အား အျပစ္ဒဏ္ေပး၏။ ေၾကးမ်ားကုိ ကာယကံရွင္မ်ားအား ျပန္ေပးေစသည္။ ပုိင္ရွင္မ်ားက ျပန္မယူပဲ မင္းႀကီး သင့္ေတာ္သလုိသာ အသံုး ျပဳရန္ေလွ်ာက္ထားေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဓမၼေစတီမင္းႀကီးသည္ ဤေၾကးမ်ားျဖင့္ အမတ္ႀကီး ဗညားအိမ္ကို အႀကီးအမွဴး ခန္႔ေတာ္မူသည္။ အမတ္ႀကီးသည္လည္း ေဇယဗာဟု၊ ပဲခူးသဥတၱရာ၊ နႏၵစည္သူေက်ာ္၊ သံဃရာဇာ စသည့္ ဆရာတုိ႔ အခါေပးသည့္ အတုိင္း တေပါင္းလဆန္း (၈)ရက္၊ ၾကာသပေတးေန႔ သိဟ္လဂ္တြင္ ပြဲႀကီးသဘင္ ႀကီးစြာျပဳ၍ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို သြန္းလုပ္ေစသည္။
အမတ္ႀကီးသည္လည္း ဆရာတုိ႔ အခါေပးသည့္အတုိင္း တေပါင္းလဆန္း (၈)ရက္၊ ၾကာသာပေတးေန႔ သိဟ္လဂ္တြင္ ပြဲႀကီးသဘင္ျပဳ၍ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကုိ ျပဳလုပ္ေတာ္မူသည္။ သို႔ေသာ္ ေခါင္းေလာင္းႀကီးမွာ ထူးထူးျခားျခား အသံမျမည္ပဲရွိခဲ႔သည္။ (သမုိင္းအရ ထုိေခါင္းေလာင္းႀကီးကုိ နကၡတၱေဗဒသေဘာအရ မေကာင္းေသာ ၁၄၈၄-ခု၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ (၅)ရက္ေန႔တြင္ စတင္သြန္းခဲ့ၿပီး အသံမမည္ဟု ဆုိသည္။) ေခါင္းေလာင္းသြန္းလုပ္စဥ္ `ေလာကဥာဏ´ အမည္ရွိ ေဗဒင္ဆရာတစ္ဦးက ေခါင္းေလာင္းသြန္းလုပ္ၿပီးလွ်င္ အျပစ္အနာအဆာမရွိ ေခ်ာေမာလိမ္႔မည္။ သို႔ေသာ္အသံကာ ျမည္မည္မဟုတ္ဟု မင္းႀကီးအားေလွ်ာက္၏။ မင္းႀကီးက အေၾကာင္းစုံေမးျမန္းရာ ေခါင္းေလာင္းျပဳလုပ္ရန္ ဆရာတုိ႔ေပးေသာအခါသည္ နကၡတ္ေျခာက္လုံးျဖစ္သည္။ ေျခာက္လုံးမွာ မိေက်ာင္းနကၡတ္ ျဖစ္သျဖင့္ မိေက်ာင္းမွာ လွ်ာမရွိ၍ အသံမျမည္ႏုိင္ေခ်။ မင္းႀကီးလည္း ေခါင္းေလာင္းကို မြန္ဘာသာျဖင့္ အပိႏၷေသာ္ဟု ဘြဲ႕အမည္ေပးၿပီး ေကာဇာသကၠရာဇ္(၈၃၈)ခုႏွစ္၊ သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔တြင္ ေရႊတိဂုံရင္ျပင္တြင္ ခ်ိတ္ဆြဲလွဴဒါန္း ေရစက္ခ်ေတာ္မူသည္။ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကုိ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ “အဝိႏၵေဆာက္’’ဟု အမည္ရသည္။ (ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ တည္ရွိရာ ကုန္းေတာ္ေပၚတြင္ ပထမဦးဆံုးလွဴဒါန္းေသာ ေခါင္းေလာင္းမွာ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီးပင္ ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ ေရႊတိဂံုကုန္းေတာ္ေပၚရွိ ေခါင္းေလာင္းစုစုေပါင္း (၂၉)လံုးရွိသည္။ သုေတသန= ေမယာအမ္တီ)
ေရွးေခတ္စာ မွတ္တမ္းမ်ားအရ ၄င္း ေခါင္းေလာင္းႀကီးတြင္ ေၾကးနီ အျပင္ ေရႊ၊ ေငြ တုိ႔လည္း ပါသည္ဟုဆုိသည္။ ေခါင္းေလာင္းထဲတြင္ ျမ ႏွင့္ နီလာ ရတနာတုိ႔လည္း ျမႇဳပ္ထားသည္ဟု ဆုိသည္။ ဓမၼေစတီမင္း ဥစၥာႂကြယ္ဝ ပံုအရ ၄င္းမွာျဖစ္ႏုိင္သည္။ ေခါင္းေလာင္းႀကီးသည္ ၁၂-ေတာင္ ျမင့္ၿပီး ၈-ေတာင္ က်ယ္သည္။ တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာပင္ ၅၀၀ပိႆာရွိ ေခါင္းေလာင္းအေသးလည္း သြန္းေလာင္းလွဴတန္း ခဲ့သည္ဟုအဆုိရွိသည္။
ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား ေရာက္ရွိျခင္း
ေနာင္ ႏွစ္တစ္ရာ ၾကာၿပီးေနာက္ ၁၅၈၂ ခုတြင္ အီတလီေက်ာက္ကုန္သည္ `ဂစပါရုိ ဘယ္ဘီ´သည္ ေရႊတိဂံုဘုရား သုိ႔ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီး ေရႊတိဂံုဘုရားကုိ အေသးစိတ္ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သည္။ သူေရးခဲ့သည္မွာ "ကြၽႏ္ုပ္ ေတြ႕ခဲ့ရသည္မွာ အလြန္ခမ္းနားေသာ ခန္းမႀကီးထဲတြင္ အလြန႔္အလြန္ ႀကီးမားေသာ ေခါင္းေလာင္းႀကီး ရွိၿပီး အတုိင္းအတာအားျဖင့္ ေျခာက္လွမ္း ႏွင့္ သံုးဖန္ ရွိၿပီး အထက္မွ ေအာက္သုိ႔ စာလံုးတစ္ခုႏွင့္ တစ္ခုပူးကပ္ေနေသာစာမ်ား အျပည့္ေရးထားၿပီး ဖတ္ရမည္ပံု မေပၚေပ။"
၁၅၃၀-ခုတြင္ မြန္ဘုရင္မ်ား၏ အာဏာစက္ က်ဆင္းလာၿပီး ၁၅၃၅-ခုတြင္ ေအာက္ျပည္သည္ အထက္ျပည္ႏွင့္ ျခားနားသြားသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ဥေရာပကုန္သည္ ႏွင့္ စြန္႔စားရွာေဖြသူမ်ား ေအာက္ျမန္မာျပည္ သုိ႔ ေရာက္လာၾကသည္။ ၁၅၉၀-ခုႏွစ္မ်ားတြင္ ေပၚတူဂီလူမ်ိဳး စြန္႔စားရွာေဖြသူ `ဖီလစ္ဒီဘရုတ္တုိ ရနီကုတ္´အား စီရမ္(သန္လ်င္)တြင္ ရခိုင္ဘုရင္က ကုန္သြယ္ရံုးဖြင့္ခြင့္ ေပးလုိက္သည္။ ၁၆၀၀-ခုတြင္ သူ၏ၾသဇာမွာ ျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ အပါအဝင္ ဒဂံုအထိ ေရာက္သည္။
ယူေဆာင္ျခင္း
ခရစ္ႏွစ္ ၁၆၀၈-ခုႏွစ္တြင္ ေပၚတူဂီလူမ်ဳိး ဖိလစ္ဒိုဘရစ္တိုသည္ ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းႀကီးကုိ အရည္ႀကိဳ၍ အေျမာက္သြန္းလုပ္ရန္ ေတာင္ေပၚမွ လိွမ့္ခ်၍ ျမစ္ကမ္းနားထိ ဆင္မ်ားျဖင့္ဆြဲကာ ပုဇြန္ေတာင္ ေရလက္ၾကားတြင္ ေဖါင္ေပၚသုိ႔ တင္ခဲ့သည္။ ေဖာင္ျဖင့္ သန္လ်င္သို႔ သယ္ေဆာင္ခဲ႔သည္။ သုိ႔ေသာ္ ပဲခူးျမစ္၊ ရန္ကုန္ျမစ္ႏွင့္ ငမုိးရိပ္ေခ်ာင္း သုံးသြယ္ဆုံဆည္းရာ ေဒါပုံျမစ္ ေနရာတြင္ ေဖာင္ပ်က္ၿပီး ေခါင္းေလာင္းႀကီးမွာ ေရေအာက္သုိ႔ က်သြားခဲ့သည္။ ဖိလစ္ဒိုဘရစ္တိုလည္း ေရေအာက္သို႔ ပါသြားခဲ့သည္။ ေပၚတူဂီတုိ႔လည္း ၄င္းကိုခုိးယူျခင္းေၾကာင့္ အထိနာသည္။ ေပၚတူဂီ ဂတ္ရံုးအား ေဒါသထြက္ေသာ ဗမာမ်ားက တုိက္ခုိက္ခဲ့ၿပီး မွတ္တမ္းမ်ားအရ ေပၚတူဂီေခါင္းေဆာင္မွာ ဝါးရင္းတုတ္ျဖင့္ တစ္ခ်က္ျခင္း ရုိက္၍ တေျဖးေျဖးျခင္း ေသေစသည္ ဟုဆုိသည္။ ေဒါပုံျမစ္အကူးတြင္ ေဖာင္နစ္ၿပီး ေခါင္းေလာင္းႀကီး ေရထဲနစ္ျမွဳပ္သြားသည္မွာ ယေန႔ထက္တိုင္ ျဖစ္သည္။ ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္း ေရေအာက္နစ္ျမွဳပ္ေနသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း (၄၀၀) နီးပါးရွိေခ်ၿပီ။
( ဖီလစ္ ဒီဘေရဒိုမွာ ရခိုင္ဘုရင့္တပ္မေတာ္၏ ေၾကးစား စစ္ဗိုလ္တစ္ဦးျဖစ္ပီး ရခိုင္ဘုရင္ ထံမွာ့ သန္လွ်င္ၿမိဳ႕ကိုစားခြင့္ေလွ်ာက္ထား ရယူသူျဖစ္သည္။ သူအင္အားႀကီးမားလာေသာ အခါ ရခိုင္ဘုရင္ကိုျပန္လည္ပုန္ကန္ေလသည္။ ထိုအခါ ရခိုင္အိမ္ေရွ႕မင္း မင္းခေမာင္းကိုယ္တိုင္ဦးစီးေသာ ရခိုင္ဘုရင့္ေရတပ္မေတာ္မွာ့ သန္လွ်င္ကိုလာေရာက္တိုက္ခိုက္ေလသည္။ ဖီလစ္ဒီဘေရတိုလည္း သေဘၤာ သံုးစီးျဖင့္ထြက္ေျပးေလသည္ ထြက္ေျပးရာလမ္းတြင္ ရခိုင္ဘုရင့္ေရတပ္မေတာ္ႀကီးႏွင့္ ထိပ္တိုက္တိုးေလသည္။ ရခိုင္ေရတပ္မေတာ္ႀကီးသည္လည္း သန္လွ်င္ကို မေရာက္ေသးေသာေၾကာင့္ ေပါ့ေပါ့ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ႏွင့္ ခ်ီတက္လာသည့္အျပင္ တပ္ဦးတြင္ ရခိုင္အိမ္ေရွ႕မင္း မင္းခေမာင္းကိုယ္တိုင္ခ်ီတက္လာရာ ရခုိင္မင္းသားသည္ ေပၚတူဂီ တို႕၏ဖမ္းစီးျခင္းကိုခံရေလသည္။ ဖီလစ္ဒီဘေရတိုက မိမိကိုယ့္ ျပည္ေထာင္ဘက္မင္းအျဖစ္သတ္မွတ္ပါက အိမ္ေရွ႕မင္းကို ျပန္လည္လြတ္ေပးမည္ဟု အေရးဆိုေသာ္ေၾကာင့္ ရခိုင္ဘုရင္ သည္လည္း မိမိသားေတာ္အသက္ မေသေရးအတြက္ ျပည္ေထာင္ဘက္မင္းအျဖစ္သတ္မွတ္လိုက္ရသည္။ ထိုေနာက္တြင္ကား ဖီလစ္ဒီဘေရတိုသည္ သန္လွ်င္တြင္ ထင္တိုင္းက်ဲေလေတာ့သည္။ ေနာင္တြင္ အေနာက္ဖက္လြန္မင္းက ႀကီးမားေသာ တပ္မေတာ္ႀကီးႏွင့္ သန္လွ်င္ကို လာေရာက္တိုက္ခိုင္ေလသည္။ ဖီလစ္ဒီဘေရတိုသည္၊ ေတာင္ငူဘုရင္ နတ္သွ်င္ေနာင္ ႏွင့္အတူအဖမ္းခံရပီး အေနာက္ဖက္လြန္မင္းက တရားရံုးတင္စစ္ေဆးပီး သန္လွ်င္ၿမိဳ႕ သူ႕၏ အိမ္ေရွ႕တြင္ပင္ တံၾကင္လွ်ိဳသတ္ခံခဲ့ရသည္။ သန္လွ်င္တြင္ ယခုတိုင္ ဖီလစ္ ဒီဘေရဒို၏ အုတ္ဂူရွိေသးသည္။ ( တခ်ိဳ႕ေသာအေၾကာင္းအရာမ်ား မွားေကာင္းမွားႏိူင္သည္ သို႕ေသာ္ ေသခ်ာသည္မ်ားကား ဖီလစ္ဒီဘေရဒိုသည္ ေခါင္းေလာင္းႀကီးႏွင့္အတူ နစ္ျမဳပ္သြား ျခင္းမဟုတ္ေပ))
ေခါင္းေလာင္းႀကီးျမဳပ္ေနေသာေနရာဆယ္ယူရန္ ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ား
ရန္ကုန္ရွိ သမုိင္းအေထာက္အထားမ်ားအရ ၁၈၀၀-ခုႏွစ္တြင္ ေခါင္းေလာင္းႀကီးက်ရာေနရာတြင္ ဝဲကေတာ့ ထုိးသည္ဟု ပါသည္မွတပါး ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းႀကီးအား ဆယ္ယူမႈ မရွိေခ်။ ယခုေခတ္ လူႀကီးမ်ားပင္ ၄င္းဝဲကေတာ့ကုိ မ်က္ျမင္ကုိယ္ေတြ႕ရွိသည္ဟု ဆုိၾကသည္။ ျမစ္မွာ မနက္ေပ။ ေပ-၄၀ သာရွိၿပီး ေရေအာက္ရႊံညႊန္မ်ားမွာ ေနာက္ထပ္ ေပ-၄၀ ေလာက္ ရွိမည္ျဖစ္ၿပီး ၄င္းရႊံညႊန္မ်ားထဲတြင္ ေခါင္းေလာင္း ရွိေပမည္။
ဘုိးေတာ္ဘုရားေခါင္းေလာင္း (ေခၚ) ေခါင္းေလာင္းအေသးသည္လည္း ၿဗိတိသွ် သုိက္သမား (British Prize Agent) မ်ားက ၁၈၂၆-ခုတြင္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ မွခ်ကာ ျမစ္ထဲက်ခဲ့ျပန္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ၿဗိတိသွ်တုိ႔ စြန႔္လႊက္ခဲ့ေသာ္ ၄င္းေခါင္းေလာင္းအား ရြာသားမ်ားက ဆယ္ယူခဲ့ၿပီး ေစတီေတာ္ထက္ သုိ႔ ျပန္ပုိ႔ခဲ့သည္။
ၿဗိတိသွ် တုိ႔ ႀကိဳးပမ္းမႈ
ၿဗိတိသွ်တို႔ ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းၾကီးအား ဆယ္ယူရန္ အႀကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳးစားေသာ္လည္းမေအာင္ျမင္ခဲ့ေပ။ ျမန္မာတုိ႔က ေခါင္းေလာင္းႀကီးအား မူလတည္ရွိရာ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္သုိ႔ ျပန္ပုိ႔လွ်င္ ကူညီမည္ဟု ဆုိသျဖင့္ ၿဗိတိသွ်တုိ႔လည္း မစဥ္းစားပဲ ေခါင္းညႇိပ္ခဲ့သည္။ ျမန္မာတုိ႔တြင္ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ရွိသည္။ ေရငုတ္သမားမ်ားက ေခါင္းေလာင္း၏ ေအာက္တြင္ ဝါးလံုးေခါင္းမ်ား တစ္လံုးျခင္း သယ္ယူထဲ့ၿပီး စုေပါင္းတဲြခ်ည္ကာ ေရေပၚေပၚေစမည္။ ၄င္းႀကိဳးစားခ်က္သည္ ထုိအခ်ိန္က ျမန္မာတုိ႔ အမ်ဳိးသားေရး ရေစခဲ့သည္။
မုိက္ဟက္ျခာ
ျမန္မာ အစုိးရ ႀကိဳးပမ္းမႈ
ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကို ရွာေဖြရန္ စတင္လံႈ႕ေဆာ္သူမွာ သမိုင္းပညာရွင္ ေဒါက္တာ ေဒၚရီရီ ျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာ အစုိးရသည္ အဂၤလိပ္ ေရငုတ္၊ ဇီဝ၊ ေရွးေဟာင္း ႏွင့္ စြမ္းအင္ ပညာရွင္ မုိက္ဟက္ျခာ (Mike Hatcher)အား ေခါင္းေလာင္းႀကီးအား ေဖာ္ယူ၍ ေစတီေတာ္သုိ႔ ျပန္လည္ပုိ႔ေဆာင္ရန္ အကူအညီ ရယူခဲ့ပါသည္။ ဂ်ပန္၊ ၾသစေၾတးလ်ႏွင့္ အေမရိကန္ တုိ႔ပါဝင္ေသာ ၄င္းလုပ္ငန္းကုိ ဟက္ျခာက သေဘာတူခဲ့ပါသည္။ ဗုဒၶသာသနာ ထြန္းကားေရး အက်ိဳးေဆာင္ ရစ္ခ်တ္ဂရီက အားတက္သေရာ ပါဝင္၍ ရံပံုေငြရွာခဲ့သည္။ ၄င္းလုပ္ငန္းကုိ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ အဆင့္ထိ စိတ္ဝင္စားေစသည္မွာ သံသယရွိစရာ မလုိပါ။ ဂ်ာမန္ရုပ္ရွင္ကုမၸဏီ တစ္ခုကလည္း ၄င္းစြင့္စားခန္းကုိ ရုပ္ရွင္ရုိက္ကူးမည္ ျဖစ္ၿပီး "ဒီတူးေဖၚေရးသာ ေအာင္ျမင္ခဲ့လွ်င္ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပတ္သက္၍ ဒါဟာ ခရစ္ယာန္မွာ လုိတရခြက္ (Holy Grail) ရသလုိပါပဲ"ဟု ဆုိခဲ့သည္။
ဘာသာေရး ကုိင္းရႈိင္းေသာ ျမန္မာတုိ႔ကမူ ဗုဒၶ၏ ျမင့္ျမတ္ေသာ္ အေမြကုိ ျပန္လည္ထိန္းသိမ္းျခင္းျဖင့္ ျမန္မာ ႏုိင္ငံ၏ ကံ ျပန္လည္ေကာင္းမြန္ လာလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီးအား ဆယ္ယူျခင္းသည္ ျမင့္ျမတ္ေသာမင္းႏွင့္ သူ၏ျပည္သူျပည္သားမ်ား၏ ဆံုးရံႈးေနေသာ အေမြကုိ ျပန္လည္ရရွိၾကမွာ ေသခ်ာပါသည္။ ထို႔ျပင္ ၄င္းေခါင္းေလာင္းႀကီးတြင္ ေရးထုိးထားေသာ ေခါင္းေလာင္းစာမ်ားက သမုိင္းႏွင့္ ဘာသာစကားပညာရွင္ တုိ႔အတြက္ အဖုိးမျဖတ္ႏုိင္ေသာ အေထာက္အထားပင္ ျဖစ္ေပမည္။
၁၉၉၇-ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ (၂၉)ရက္ေန႔တြင္ ဓမၼေစတီမင္း ေခါင္းေလာင္းေတာ္ ရွာေဖြဆယ္ယူေရးလုပ္ငန္း ညႇိႏိႈင္းအစည္းအေ၀းပြဲကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမရွိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီ အစည္းအေ၀းခန္းမ(၄)၌ က်င္းပခဲ့သည္။
၄င္းလုပ္ငန္းကုိ ကန္႔ကြက္သူ မရွိဘူးေတာ့ မဟုတ္ေခ်။ အခ်ဳိ႕ေသာ ဒီမိုကေရစီလုိလားသူမ်ားက ၄င္းဆယ္ယူမႈသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ စစ္အစုိးရအား အားေပးအားေျမွာက္ျပဳရာ ေရာက္သည္ဟု ဆုိသည္။ ယခုေခတ္ကုိေက်ာ္ၿပီး ေနာင္ ဒီမုိကေရစီအစုိးရ ျဖစ္မွ ထုိလုပ္ငန္းကုိ စသင့္သည္ ဟုဆုိသည္။
မုိက္ဟက္ျခာႏွင့္ ၄င္း၏အဖဲြ႔မ်ားက ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းႀကီးအား ဆယ္ယူျခင္း လုပ္ငန္းကုိ ၂၀၀၁-ခုႏွစ္တြင္ စရန္ ရည္ရြယ္ခဲ့ၿပီး ေခါင္းေလာင္းႀကီး၏ ေနရာကုိ အတိအက် စရွာရန္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္။ ဘီဘီစီ၏ သတင္းေၾကျငာခ်က္ေၾကာင့္ လူအမ်ား ၄င္းဆယ္ယူျခင္း လုပ္ငန္းကုိ စိတ္ဝင္စားခဲ့ေသာလည္း မျဖစ္ေျမာက္ခဲ့ေပ။ ထင္ဆခ်က္အရ ၂၀၀၀-ခုႏွစ္၊ ဇြန္လတြင္ ၄င္းအဖဲြ႕သည္ အင္ဒုိနီးရွား ဆယ္ယူေရး ျပႆနာေၾကာင့္ ၾကံ့ၾကာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ဟန္တူသည္။
ထုိဆယ္ယူျခင္း လုပ္ငန္းသာစခဲ့လွ်င္ ေရငုတ္သမားမ်ားသည္ ညၾကည့္မွန္ တက္ထားေသာ ေခါင္းစြက္မ်ားျဖင့္ အတူ copper sulphate ရွာေဖြေရး ကိရိယာမ်ားျဖင့္ ေခါင္းေလာင္းကုိ ရွာမည္ျဖစ္သည္။
ေရေအာက္၌ နစ္ျမဳတ္ေနေသာ ဓမၼေစတီ ေခါင္းေလာင္းႀကီး၏ တည္ေနရာျပ ပံု
ဦးစံလင္း၏ ႀကိဳးပမ္းမႈ
ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းႀကီးအား ေစတနာရွင္ ဦးစံလင္းက ျမန္မာ့နည္း၊ ျမန္မာ့ဟန္ျဖင့္ ျပန္လည္ဆယ္ယူကာ ေခါင္းေလာင္းႀကီး၏ မူလေနရာ ေရႊတိဂုံကုန္းေတာ္ျမတ္ေပၚသို႔ အျမန္ဆံုး ျပန္လည္တင္လွဴႏိုင္ရန္ သက္ဆိုင္ရာသို႔ ခြင့္ျပဳခ်က္ ေတာင္းခံလွ်က္ရွိသည္။ ဦးစံလင္းသည္ ၄င္း၏ ကိုယ္ပိုင္ေငြျဖင့္ ၁၉၉၇-ခုႏွစ္တြင္တစ္ႀကိမ္၊ ၁၉၉၈-ခုႏွစ္တြင္ႏွစ္ႀကိမ္၊ ၁၉၉၉-ခုႏွစ္တြင္တစ္ႀကိမ္၊ စုစုေပါင္း ေလးႀကိမ္တိတိ ဆယ္ယူေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ဖူးသည္။ ဦးစံလင္းသည္ ေရငုတ္ကၽြမ္းက်င္သူတစ္ဦး ျဖစ္ၿပီး ေခါင္းေလာင္းႀကီးရွိသည့္ေနရာကို ကိုယ္တိုင္ေရငုတ္၍ ရွာေဖြခဲ့ဖူးသူ တပ္မေတာ္(ေရ) အၿငိမ္းစား ၀န္ထမ္းတစ္ဦး ျဖစ္သည္။
ဦးစံလင္း၏ အဆိုအရ ေခါင္းေလာင္းႀကီးသည္ ပုဇြန္ေတာင္ေခ်ာင္း၀ရွိ ေရေအာက္ေျမေအာက္ (၅၂)ေပတြင္ နစ္ျမဳပ္လွ်က္ရွိေနၿပီး ေခါင္းေလာင္းႀကီးႏွင့္ အတူ
ေပၚတူဂီ သေဘၤာပ်က္ ႏွစ္စီး၊
အျခားေခါင္းေလာင္းတစ္လံုး၊
ဥာဏ္ေတာ္ ခုႏွစ္ေတာင္စီရွိ ေရႊသားအစစ္ရပ္ေတာ္မူ ဗုဒရုပ္ပြားေတာ္ ႏွစ္ဆူ
ေက်ာက္သံ ပတၱျမားမ်ားပါသည့္ ေသတၱာ (၁၁)လံုး ယေန႔ထက္တိုင္ရွိေနသည္ဟု ဆို၏။
မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး တရားေတာ္မ်ား
မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး တရားေတာ္MP3
၁ မွ ၄၉၀ အထိ mp3 မ်ားအား အသံၾကည္လင္စြာနားဆင္ႏုိင္ပါသည္။ယခု ၁-၁၀ ထိတင္ေပးလုိက္ပါသည္။
ေဒါင္းရန္ download
MediaFire download ရန္
Subscribe to:
Posts (Atom)